افسردگی سایکوتیک یکی از اختلالات روانی پیچیده است که عموماً با افسردگی شدید همراه است. در این حالت، فرد تحت تأثیر وسواس‌ها و توهم‌ها قرار میگیرد که ممکن است باورها و احساسات غیرمنطقی و غیرقابل تشریح را به همراه داشته باشد. این اختلال معمولاً با سایر علائم افسردگی مانند کاهش انرژی، افکار منفی و عدم علاقه به فعالیت‌های روزمره همراه است.
به طور کلی، افسردگی سایکوتیک می‌تواند از عوامل مختلفی نظیر عوامل ژنتیکی محیطی ناشی شود. همچنین یکی از علل افسردگی سایکوتیک می‌تواند عدم تعادل شیمیایی در مغز باشد. در برخی موارد، افسردگی سایکوتیک می‌تواند ناشی از بیماری‌های روانی مانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و یا اختلال وسواسی-اجباری باشد. استفاده از مواد مخدر و مسکن‌های قوی نیز می‌توانند عوامل موثر در بروز این اختلال باشند.
درمان افسردگی سایکوتیک به شیوه‌های مختلفی صورت میگیرد، از جمله مصرف داروها، روان‌درمانی و ترکیبی از این دو. در صورت مشاهده هر گونه علائمی از افسردگی سایکوتیک، مهم است به یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید، زیرا تشخیص و درمان این بیماری بسیار حیاتی است.
در این مقاله، به بررسی علائم، علت‌ها و روشهای درمان افسردگی سایکوتیک خواهیم پرداخت. همچنین، به بررسی تأثیر این اختلال بر زندگی روزمره فرد و راهکارهای مقابله با آن نیز خواهیم پرداخت.
اگر به دنبال تشخیص علائم، علل و درمان افسردگی سایکوتیک هستید میتوانید در هر ساعت از شبانه روز با شماره 09212014880 تماس بگیرید و از خدمات مشاوره افسردگی(حضوری، تلفنی، آنلاین) مرکز مشاوره دکترسلام استفاده کنید.
مطالعه این مطلب توصیه میشود: مشاوره تلفنی 24ساعته
افسردگی سایکوتیک چیست؟
افسردگی سایکوتیک یک شرایط روانی است که در آن افراد با افسردگی عمیق به همراه علائم سایکوز مرتبط هستند. سایکوز به معنای از دست دادن تماس با واقعیت و داشتن تجربه های غیر واقعی است. افسردگی سایکوتیک می تواند شامل تصورات خشونت آمیز، توهمات و وهم های غیر واقعی باشد که می تواند زندگی روزمره و عملکرد افراد را تحت تاثیر قرار دهد.
در افسردگی سایکوتیک، افراد ممکن است احساس کنند که درگیر توطئه هایی هستند و دچار توهمات شوند که دیگران در حال تلاش برای آزار یا کنترل آنها هستند. آنها ممکن است صداها یا بوها را تجربه کنند که وجود ندارند و احساس کنند که با دیگران در تماس نیستند.
مطالعه این مطلب توصیه میشود: درمان افسردگی روان پریشی
علائم افسردگی سایکوتیک چیست؟
افسردگی سایکوتیک یک اختلال خلقی است که توسط علائم افسردگی شدید همراه با ویژگی‌های سایکوتیک مانند توهمات یا هذیان‌ها مشخص میشود. در این حالت، فرد علاوه بر تجربه علائم معمول افسردگی، دچار ویژگی‌های روانپریشی نیز می‌گردد. علائم افسردگی سایکوتیک می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- خلق افسرده: احساس غم و ناامیدی که بر تمام جنبه‌های زندگی فرد سایه می‌افکند.
- بی‌علاقگی: از دست دادن علاقه یا لذت در فعالیت‌هایی که قبلاً لذت‌بخش بودند.
- تغییرات در اشتها یا وزن: کاهش یا افزایش قابل توجه در اشتها یا وزن بدون تلاش آگاهانه.
- اختلال در خواب: بی‌خوابی یا پرخوابی.
- احساس بی‌ارزشی یا گناه: افکار مکرر درباره خودکم‌بینی، بی‌ارزشی، یا گناه.
- کاهش تمرکز: مشکل در تمرکز، تصمیم‌گیری، و یادآوری جزئیات.
- افکار مربوط به مرگ یا خودکشی: افکار مداوم درباره مرگ، افکار خودکشی یا تلاش برای خودکشی.
- توهم: تجربه‌های حسی بدون وجود محرک واقعی، مانند شنیدن صداها.
- هذیان: باورهای غیر واقع‌بینانه یا غلط که با واقعیت تطابق ندارند، مانند اعتقاد به اینکه فرد دارای قدرت‌های فوق‌العاده است یا اینکه مورد تعقیب قرار گرفته است.
- پارانویا: ترس یا سوءظن بی‌جا و شدید نسبت به دیگران.
افراد مبتلا به افسردگی سایکوتیک ممکن است دچار اختلالات فکری و دشواری در تفکر منطقی شوند. اغلب نیاز به درمان توسط متخصصان بهداشت روان دارند، که می‌تواند شامل داروهای ضدافسردگی، ضدروانپریشی، و درمان‌های حمایتی مانند روان‌درمانی باشد. در صورت بروز هر یک از این علائم، مهم است که با یک متخصص سلامت روان در ارتباط باشید.
مطالعه این مطلب توصیه میشود: روشهای درمان افسردکی خفیف / روشهای درمان افسردگی اساسی
علت افسردگی سایکوتیک چیست؟
افسردگی سایکوتیک یک نوع از اختلال افسردگی است که با علائم افسردگی شدید و نشانه‌های سایکوتیک مانند توهم یا وهم همراه است. این شرایط می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود. در ادامه به 11 علت افسردگی سایکوتیک اشاره میکنیم:
1. عوامل ژنتیکی: احتمال دارد که افرادی که سابقه خانوادگی بیماری‌های روانی مانند افسردگی یا اختلالات سایکوتیک دارند، بیشتر مستعد افسردگی سایکوتیک باشند.
2. عوامل محیطی: محیط زیست و شرایط اجتماعی محیطی نیز می‌تواند در ظهور افسردگی سایکوتیک نقش داشته باشد. فردی که در محیط ناامن و خشن زندگی می‌کند، ممکن است در خطر بالاتری برای تجربه این نوع افسردگی باشد.
3. استرس شدید و طولانی مدت: استرس‌های شدید و مزمن می‌تواند باعث شود که فرد در معرض خطر افسردگی سایکوتیک قرار بگیرد.
4. بیماری‌های جسمی: برخی از بیماری‌های جسمی مانند مشکلات تیروئید، بیماری‌های عصبی، یا کمبودهای تغذیه‌ای می‌توانند زمینه‌ساز افسردگی سایکوتیک باشند.
5. تغییرات نوروشیمیایی: اختلال در تعادل مواد شیمیایی مغز، مانند سروتونین، دوپامین، و نوراپی نفرین، می‌تواند در ایجاد افسردگی سایکوتیک نقش داشته باشد.
6. اختلالات روانپریشی: ممکن است افسردگی سایکوتیک نشانه‌ای از اختلالات روانپریشی مانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و یا اختلال شخصیت انطباقی باشد.
7. مصرف مواد مخدر: استفاده بیش از حد از مواد مخدر می‌تواند به افسردگی سایکوتیک منجر شود و در برخی موارد، افسردگی سایکوتیک ممکن است ناشی از قطع مواد مخدر باشد.
8. عوارض داروها: مصرف بعضی داروها می‌تواند علتی برای افسردگی سایکوتیک باشد.
9. عوارض عمل جراحی: برخی عمل‌های جراحی ممکن است با عوارض روانی همراه باشند و به افسردگی سایکوتیک منجر شوند.
10. اختلالات خواب: اختلالات خواب مانند بی‌خوابی می‌توانند باعث تشدید علائم افسردگی و افزایش احتمال بروز علائم سایکوتیک شوند.
11. مشکلات هورمونی: تغییرات هورمونی، به ویژه پس از زایمان یا در دوران یائسگی، می‌تواند به افسردگی سایکوتیک منجر شود.
مطالعه این مطلب توصیه میشود: درمان افسردگی مقاوم به درمان
آیا افسردگی سایکوتیک درمان قطعی دارد؟
پاسخ صادقانه این است که درمان قطعی برای افسردگی سایکوتیک، مانند بسیاری از اختلالات روانی دیگر، ممکن است وجود نداشته باشد، اما با مدیریت صحیح و درمان‌های مناسب، افراد مبتلا می‌توانند علائم را کنترل کرده و کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشند.
درمان اغلب شامل ترکیبی از داروها، مانند داروهای ضدافسردگی و داروهای ضدروانپریشی، و همچنین روان‌درمانی است. داروها می‌توانند به کاهش علائم هذیانی و توهمات کمک کنند، در حالی که روان‌درمانی می‌تواند به فرد کمک کند تا با علائم، استرس‌ها و موانع زندگی روزمره کنار بیاید.
تشخیص زودهنگام و درمان فعال اهمیت بسیاری دارد و می‌تواند به جلوگیری از تشدید بیماری کمک کند. همچنین، حمایت خانواده و دوستان و استفاده از شبکه‌های حمایتی می‌تواند در پروسه درمان بسیار مفید باشد.
برای افراد مبتلا به این اختلال، پیگیری منظم و تعامل با تیم درمانی مهم است تا بتوانند بهترین روشهای درمانی را برای مدیریت علائم خود پیدا کنند. همچنین، مدیریت موثر عوامل استرس‌زا و توسعه مهارت‌های مقابله‌ای می‌تواند به بهبود طولانی‌مدت کمک کند.
دارو درمانی افسردگی سایکوتیک
دارودرمانی برای افسردگی سایکوتیک ضروری است و دارای اهمیت بسیاری است. افسردگی سایکوتیک معمولاً با علائم شدیدی همراه است که می‌تواند زندگی روزمره فرد را تحت تأثیر قرار دهد و در برخی موارد حتی منجر به خطرات جدی برای فرد و اطرافیانش شود.
دارودرمانی در افسردگی سایکوتیک به منظور بهبود علائم و کاهش شدت آن استفاده میشود. داروهای ضدافسردگی و ضدروانپریشی معمولاً در این درمان به کار می‌روند. این داروها به تنهایی یا در ترکیب با داروهای دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند. هدف از استفاده از داروهای ضدافسردگی افزایش سطح مواد شیمیایی مغزی مانند سروتونین و نوراپینفرین است که در افراد مبتلا به افسردگی کاهش یافته است.
همچنین، درمان‌های مکمل و متممی نیز می‌توانند در کنار دارودرمانی استفاده شوند. مثلاً درمان‌های روانشناختی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) می‌توانند به فرد کمک کنند تا الگوهای منفی تفکر خود را شناسایی و تغییر دهد. همچنین، روشهای مانند مدیتیشن، یوگا و تمرینات ورزشی نیز می‌توانند در بهبود وضعیت روحی و روانی فرد مؤثر باشند.
داروهای افسردگی سایکوتیک
داروهای افسردگی سایکوتیک معمولا شامل دو دسته عمده می‌شوند: داروهای ضدافسردگی و داروهای ضد روان پریشی (آنتی سایکوتیک‌ها). این نوع از افسردگی که با توهمات یا هذیان‌ها همراه است به درمان‌های تخصصی‌تری نیاز دارد و به همین دلیل معمولاً با تجویز داروهای آنتی‌سایکوتیک به همراه ضدافسردگی‌ها پیش می‌رود.
ضدافسردگی‌ها ممکن است شامل دسته‌های مختلفی مانند SSRI ها (مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی)، SNRI ها (مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپینفرین)، و داروهای سه حلقه‌ای باشند.
آنتی‌سایکوتیک‌ها نیز که برای کنترل علائم سایکوتیک به کار می‌روند، ممکن است شامل دو دسته قدیمی‌تر (نسل اول) مانند هالوپریدول یا داروهای جدیدتر (نسل دوم یا آتیپیکال) مانند اولانزاپین، کوئتیاپین، و ریسپریدون باشند.
درمان افسردگی سایکوتیک معمولاً تحت نظر یک روانپزشک انجام میشود و ممکن است نیاز به تنظیم دقیق دوز داروها و پیگیری منظم جهت ارزیابی اثربخشی و عوارض جانبی داشته باشد. همچنین درمان ممکن است شامل روان‌درمانی نیز بشود، به‌ویژه برای کمک به فرد در مقابله با محتوای توهمات یا هذیان‌ها و همچنین بهبود مهارت‌های مقابله‌ای در برابر استرس‌ها و چالش‌های زندگی.
مهم است که قبل از استفاده از هر داروی افسردگی سایکوتیک، با پزشک خود مشورت کنید و دستورات و توصیه‌های مربوط به دوز و مدت زمان مصرف را رعایت کنید. همچنین توجه داشته باشید که هر فرد ممکن است به طور متفاوت به داروها پاسخ دهد، بنابراین ممکن است نیاز به تنظیمات دوز و داروهای مکمل داشته باشید.
هالوپریدول (Haloperidol)
هالوپریدول یک داروی ضد روانپریشی است که اغلب برای درمان اختلالات سایکوتیک مورد استفاده قرار میگیرد. در افسردگی سایکوتیک، افراد ممکن است علائم افسردگی شدید را تجربه کنند که به طور همزمان با علائم سایکوز (مانند هالوسیناسیون‌ها و وهم) همراه است.
هالوپریدول به عنوان یک ضد روانپریشی تیپیکال عمل می‌کند و عملکرد آن بر اساس کاهش فعالیت دوپامین در مغز است. این دارو به طور معمول برای کنترل هالوسیناسیون‌ها، وهم و تفکرهای ناهنجار در افراد با اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی استفاده میشود.
اما درمان افسردگی سایکوتیک با هالوپریدول به تنهایی معمولاً کافی نیست. معمولاً از ترکیب هالوپریدول با ضد افسردگی‌ها مانند آنتی‌دپرسانت‌ها استفاده میشود. این ترکیب دارویی به عنوان درمان ترکیبی مورد استفاده قرار میگیرد تا علائم افسردگی و سایکوز را همزمان کنترل کند.
کلوزاپین (Clozapine)
کلوزاپین یک داروی ضد روانپریشی است که برای درمان اختلالات سایکوتیک مورد استفاده قرار میگیرد. در افسردگی سایکوتیک، افراد ممکن است علائم افسردگی شدید را تجربه کنند که به طور همزمان با علائم سایکوز (مانند هالوسیناسیون‌ها و وهم) همراه است.
کلوزاپین به عنوان یک ضد روانپریشی تیپیکال و ضد افسردگی عمل می‌کند. این دارو به طور معمول برای کنترل هالوسیناسیون‌ها، وهم و تفکرهای ناهنجار در افراد با اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی و افسردگی سایکوتیک استفاده میشود.
کلوزاپین معمولاً به تنهایی یا به ترکیب با سایر ضد افسردگی‌ها برای درمان افسردگی سایکوتیک استفاده میشود. این ترکیب دارویی به عنوان درمان ترکیبی مورد استفاده قرار میگیرد تا علائم افسردگی و سایکوز را همزمان کنترل کند.
کوتیپین (Quetiapine)
در مورد کوتیپین، باید اشاره کنیم که این یک داروی ضد روانپریشی نیست و در درمان افسردگی سایکوتیک معمولاً استفاده نمی‌شود. کوتیپین یک داروی ضد تشنج است و برای کنترل تشنج‌ها مورد استفاده قرار میگیرد.
افسردگی سایکوتیک معمولاً نیاز به درمان با ضد روانپریشی‌ها دارد، مانند آنتی‌دپرسانت‌ها و ضد روانپریشی‌های تیپیکال یا آتیپیکال. این دسته از داروها برای کنترل علائم افسردگی شدید و علائم سایکوز مانند هالوسیناسیون‌ها و وهم‌ها استفاده می‌شوند.
درمان افسردگی سایکوتیک
درمان افسردگی سایکوتیک، که نوعی اختلال خلقی است و با نشانه‌های افسردگی همراه با توهمات یا هذیان است، یک فرایند پیچیده است که معمولاً نیازمند یک رویکرد چندوجهی و بین رشته‌ای است. جدیدترین روشهای درمانی شامل مداخلات دارویی، روان درمانی، و گاهی اوقات درمان‌های مبتنی بر بیولوژیک میشود.
1. دارو درمانی: معمولاً ترکیبی از داروهای ضدافسردگی و ضدجنون (آنتی‌سایکوتیک‌ها) مورد استفاده قرار میگیرد. آنتی‌سایکوتیک‌های جدیدتر با عوارض جانبی کمتر همچون آریپیپرازول، کوئتیاپین و اولانزاپین رایج هستند.
2. روان‌درمانی: درمان‌های مبتنی بر شواهد مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) برای کمک به بیماران در شناسایی و اصلاح افکار و رفتارهای منفی مورد استفاده قرار میگیرد. درمان‌های دیگر مانند درمان خانواده یا درمان گروهی نیز می‌توانند مفید باشند.
3. تحریک الکتریکی مغز: روش‌هایی مانند تحریک الکتریکی فراجمجمه‌ای (ECT) و تحریک مغناطیسی ترانس‌کرانیال (TMS) برای بیمارانی که به درمان‌های دارویی پاسخ نداده‌اند، ممکن است مورد بررسی قرار گیرند.
درمان افسردگی سایکوتیک با ECT
ECT یا تراشه‌گذاری الکتریکی مغزی یک روش درمانی است که برای برخی از حالت‌های افسردگی سایکوتیک استفاده میشود. افسردگی سایکوتیک یک نوع افسردگی شدید است که همراه با علائم روانی و هلوسیناسیون‌ها (تجسمات نادرست) است. ECT به عنوان یک روش تکمیلی و پیشرفته در درمان افسردگی سایکوتیک استفاده میشود و معمولاً در مواردی که داروها و سایر روشهای درمانی نتیجه مطلوبی نداشته باشند، به کار می‌رود.
ECT با ایجاد یک جریان الکتریکی کوتاه و قوی در مغز، باعث ایجاد تغییراتی در فعالیت مغزی میشود. این تغییرات بهبود در برخی از علائم افسردگی سایکوتیک می‌آورد. این روش معمولاً تحت نظر پزشکان متخصص صورت میگیرد و نیاز به بیهوشی کلی دارد.
مزایای استفاده از ECT در درمان افسردگی سایکوتیک شامل سرعت بالا در بهبود علائم، کاهش خطر عود بیماری، واکنش خوب برای بیمارانی که به داروها پاسخ نمی‌دهند، و کاهش علائم هلوسیناسیونی است. با این حال، همچنان به دنبال‌کردن درمان‌های دیگر به‌صورت همزمان با ECT برای بهبود بیشتر می‌توان اقدام کرد.
مانند سایر روشهای درمانی، ECT نیز دارای عوارض جانبی ممکن است. عوارض معمول شامل خستگی، سردرد، اضطراب موقت و مشکلات حافظه می‌باشند. قبل از تصمیم گیری درباره استفاده از ECT، بهتر است با پزشک خود در مورد تمام جنبه‌های مربوطه صحبت کنید و اطمینان حاصل کنید که آیا این روش مناسب برای شما است یا خیر.
درمان افسردگی سایکوتیک با TMS
TMS یا استیمولاسیون مغناطیسی تکانه‌ای یک روش درمانی غیرقابل تهاجم است که در برخی موارد برای درمان افسردگی سایکوتیک استفاده میشود. افسردگی سایکوتیک یک نوع افسردگی شدید است که همراه با علائم روانی و هلوسیناسیون‌ها (تجسمات نادرست) است.
در TMS، میدان مغناطیسی قوی و متناوب به سمت قشر مغزی ارسال میشود. این میدان مغناطیسی به عنوان یک استیمولوس مستقیم بر روی نورون‌ها اثر می‌گذارد و فعالیت مغزی را تغییر می‌دهد. این روش اغلب بر روی منطقه‌های خاصی از مغز تمرکز دارد که در ارتباط با علائم افسردگی قرار دارند.
مزایای استفاده از TMS در درمان افسردگی سایکوتیک شامل عدم نیاز به بیهوشی عمومی، عدم نیاز به بستری در بیمارستان، کاهش عوارض ناخواسته مرتبط با داروها، و امکان تنظیم و تعدیل قدرت و مدت زمان درمان است. با این حال، همچنان نیاز به تحت نظر قرار گرفتن توسط پزشکان متخصص است و نتایج درمان ممکن است بین افراد متفاوت باشد.
همانند سایر روشهای درمانی، TMS نیز دارای عوارض جانبی ممکن است. عوارض معمول شامل سردرد، درد در محل استفاده، خستگی و اضطراب موقت می‌باشند. قبل از تصمیم گیری درباره استفاده از TMS، بهتر است با پزشک خود در مورد تمام جنبه‌های مربوطه صحبت کنید و اطمینان حاصل کنید که آیا این روش مناسب برای شما است یا خیر.
درمان افسردگی سایکوتیک با نوروفیدبک و بیوفیدبک
نوروفیدبک و بیوفیدبک دو روش درمانی غیردارویی هستند که ممکن است در درمان افسردگی سایکوتیک مورد استفاده قرار گیرند. افسردگی سایکوتیک یک نوع افسردگی شدید است که همراه با علائم روانی و هلوسیناسیون‌ها (تجسمات نادرست) است.
نوروفیدبک (Neurofeedback) یک فرایند آموزشی است که به شما امکان می‌دهد فعالیت مغزی خود را کنترل کنید. در نوروفیدبک، سیستم‌های حسگری بر روی سر شما قرار می‌گیرند و فعالیت مغزی شما را ثبت میکنند. سپس این اطلاعات به شما نمایش داده میشود تا بتوانید به طور آگاهانه فعالیت مغزی خود را تنظیم کنید. این روش به شما کمک می‌کند تا آگاهی بیشتری درباره علائم و فعالیت مغزی خود پیدا کنید و با تمرین مداوم، تغییراتی را در فعالیت مغزی خود ایجاد کنید.
بیوفیدبک (Biofeedback) نیز مشابه نوروفیدبک است، با این تفاوت که به جای تمرکز بر فعالیت مغزی، بر روی سایر علائم بیولوژیکی مانند ضربان قلب، فشار خون، تنفس و غیره تمرکز دارد. با استفاده از سنسورها و دستگاه‌ها، اطلاعات مربوط به این علائم به شما نشان داده میشود و شما میتوانید با تمرین و تنظیم این علائم، کنترل بیشتری بر آنها داشته باشید.
هدف از استفاده از نوروفیدبک و بیوفیدبک در درمان افسردگی سایکوتیک، کمک به کاهش علائم افسردگی و بهبود روانشناختی شما است. با این حال، تحقیقات در این زمینه هنوز در حال ادامه است و تأثیر دقیق این روش‌ها در درمان افسردگی سایکوتیک هنوز به طور کامل مشخص نشده است.
بهتر است قبل از استفاده از نوروفیدبک یا بیوفیدبک، با پزشک خود مشاوره کنید و تمام جنبه‌های مربوطه را بررسی کنید. همچنین، در نظر داشته باشید که این روش‌ها به تنهایی ممکن است کافی نباشند و باید با سایر روشهای درمانی
جلسات روان درمانی برای افسردگی سایکوتیک
افسردگی سایکوتیک یک نوع افسردگی شدید است که با علائمی مشابه افسردگی عادی همراه است، اما عوارض روانی جدی تری مانند هالوسیناسیون‌ها (شنیدن صداها یا دیدن تصاویری که در واقعیت وجود ندارند) و وهم (داشتن اعتقادهای نادرست و غلط) نیز دارد. درمان افسردگی سایکوتیک بهتر است توسط یک تیم متخصص از روانشناسان و پزشکان انجام شود.
مشاوره شناختی رفتاری (CBT) یکی از روشهای مؤثر در درمان افسردگی سایکوتیک است. در این روش، روانشناس با شناخت و تغییر الگوهای منفی در فکر و رفتار فرد کار می‌کند. CBT به فرد کمک می‌کند تا الگوهای منفی و نادرست خود را شناسایی کرده و آنها را با الگوهای جدید و مثبت جایگزین کند. همچنین، این روش به فرد کمک می‌کند تا مهارت‌های مدیریت استرس و حل مسائل را یاد بگیرد.
تست افسردگی سایکوتیک
برای ارزیابی افسردگی سایکوتیک، آزمونها و تست‌های مختلفی وجود دارند که توسط متخصصین روانشناسی و روانپزشکی استفاده می‌شوند. در ادامه، به برخی از مهمترین پرسشنامه‌ها و تست افسردگی سایکوتیک اشاره میکنیم:
1. پرسشنامه افسردگی بک: این پرسشنامه برای اندازه‌گیری شدت افسردگی در افراد استفاده میشود. شامل 21 سؤال است که به موضوعات مختلفی مانند تغییرات خلق و خو، افکار منفی، انرژی کم و تغییرات خواب می‌پردازد.
2. پرسشنامه افسردگی همیلتون: این پرسشنامه شامل 17 سؤال است که به بررسی نشانه‌های افسردگی می‌پردازد. سؤالات آن شامل مواردی مانند روحیه افسرده، احساس گناهکاری، افکار خودکشی و تغییرات در خواب و اشتها میشود.
3. پرسشنامه افسردگی سایکوتیک: یکی از مهمترین پرسشنامه‌های افسردگی سایکوتیک، پرسشنامه افسردگی سایکوتیک (Psychotic Depression Scale – PDS) است. این پرسشنامه با استفاده از ۱۶ ماده سوالی، از افراد سوالاتی درباره علائم افسردگی و وجود علائم سایکوتیک می‌پرسد. هر سوال با امتیازی از ۰ تا ۴ ارزیابی میشود و نهایتاً نمره کلی برای افراد محاسبه میشود. این پرسشنامه می‌تواند به عنوان ابزاری مفید در تشخیص افسردگی سایکوتیک و پیگیری درمانی استفاده شود. (این پرسشنامه برای اندازه‌گیری افسردگی سایکوتیک و علائم مرتبط با آن استفاده میشود. سؤالات آن شامل مواردی مانند شنیدن صداها، تغییرات در رفتار، انزوا و احساس عدم ارزشیابی هستند)
مهم است بدانید که این پرسشنامه‌ها و تست‌ها توسط متخصصین روانشناسی و روانپزشکی استفاده می‌شوند و نتایج آنها نیازمند تفسیر و تحلیل توسط یک حرفه‌ای است. پیشنهاد می‌کنم در صورتی که مشکلی در این زمینه دارید، با یک متخصص مشاوره روانشناسی یا روانپزشکی مشورت کنید تا نتیجه‌گیری دقیق‌تری برای شما ارائه شود.
برای تشخیص ویژگی‌های سایکوتیک، ارزیابی‌های بیشتری لازم است که ممکن است شامل مصاحبه‌های بالینی عمیق، بررسی سابقه پزشکی و روانشناختی فرد، و گاهی اوقات ارزیابی‌های نوروسایکولوژیکی باشد.